साईं बुल्लेशाह

अठराव्या शतकात पंजाब प्रांतात झालेले सूफी फकीर साईं बुल्लेशाह यांना हजरत मुहम्मद साहेबांचे वंशज मानले जात असे आणि त्यामुळे त्यांची गणती समाजाच्या सवर्णांत होत होती. बुल्लेशाह यांची काव्यरचना त्यांचे आध्यत्मिक गुरू इनायत शाह (जे एक साधारण माळी होते) यांच्याप्रती असलेले त्यांचे उत्कट प्रेम व्यक्त करते. आत्मा आणि परमात्मा किंवा गुरू आणि शिष्य यांचे प्रेमपूर्ण संबंध समजावण्यासाठी बुल्लेशाह यांनी पंजाबातील प्रसिद्ध प्रेमकथेतील हीर आणि रांझेचे प्रतीकात्मक उदाहरण घेतले आहे. बुल्लेशाह यांना एकदा आपल्या अहंकारी व्यवहारामुळे काही काळासाठी आपल्या सद‌्गुरूंचा वियोग सहन करावा लागला होता. त्या दरम्यान त्यांनी लिहिलेल्या कवितांमधून त्यांच्या मनात उत्पन्न झालेली, सद‌्गुरूंच्या संगतीची व दर्शनाची तीव्र तळमळ व्यक्त होते. बुल्लेशाह यांचे जीवन आणि त्यांच्या कविता आध्यत्मिक मार्गावर निर्मळ प्रेमाचे महत्त्व आणि कर्मकांडातील निरर्थकता दर्शवितात आणि त्यातून हेही स्पष्ट होते, की मनुष्यनिर्मित जातीपाती, वर्ग इत्यादींच्या भेदभावाचा खऱ्या भक्तीशी काहीही संबंध नाही.

A mystic in the Sufi tradition who lived in eighteenth-century Punjab, Bulleh Shah was said to be a descendent of the prophet Muhammad, and was therefore considered a member of the highest level of society. Bulleh Shah's poems reveal his unquenchable love for his spiritual Master, Inayat Shah, who was a simple gardener. In his poems, Bulleh Shah uses the allegory of the romance of Heer and Ranjha to symbolize the relationship of the Master and disciple, the Lord and the soul. Bulleh Shah was estranged from his Master for a certain period because of his arrogant behaviour, and the poems he wrote during that period convey his intense longing for the company of his Master. Bulleh Shah's life and his poetry demonstrate the importance of pure love on the spiritual path, the futility of traditional religion and rituals, and the irrelevance of caste, class, and other man-made divisions.

Copies: 1 2 3 4 (maximum)

Add to Cart

Before placing your order, please read this important information.